محمد مقیسه ای در یکی از روستاهای سبزوار به دنیا آمد. وی که قبل از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی به حوزه علمیه رفت، هیچ سابقة فعالیت سیاسی نداشت و بعد از روی کار آمدن خمینی به سرعت جذب نهادهای حکومتی شد. وی در سال 60 در شعبههای بازجویی و شکنجه در زندان اوین مشغول به کار شد و در همین سال به عنوان بازجو و شکنجهگر شعبة سوم بازجویی در زندان اوین به شکنجه و بازجویی متهمان مشغول شد.
مقیسهای در زمستان سال 63 به عنوان دادیار ناظر زندان در زندان قزلحصار در کنار حسین شریعتمداری مشغول به کار شد و پس از انتقال زندانیان قزلحصار به اوین و گوهردشت در سال 65 با عنوان دادیار ناظر زندان به زندان گوهردشت رفت.
محمد مقیسهای معروف به ناصریان در زندان گوهردشت، در تابستان سال 66 در غیاب مسئول زندان ( آخوند مرتضوی) با حفظ سمت دادیاری به عنوان مسئول موقت زندان گوهردشت مشغول به کار شد. وی در جریان قتلعام زندانیان سیاسی یکی از فعالترین و اصلیترین مسئولان کشتار زندانیان بیگناه سیاسی در مرداد و شهریور سال 1367 بود. مقیسهای معتقد بود که حتی یک نفر از زندانیان هوادار مجاهدین خلق نباید زنده بماند و در تمام این مدت تلاش میکرد در حداکثر سرعت زندانیان حلق آویز شوند. او خودش در یکی از بندها گفته بود به اسیران سربهدار میآویخت تا زوتر تمام کنند و سری بعد را بهدار بکشند.
محمد مقیسه در روز 15 مرداد ناصر منصوری را که نخاعش قطع شده و امکان هیچگونه تحرکی نداشت، با برانکادر از بیرون آورد و اعدام کرد. همچنین محسن محمدباقر که از دو پا فلج مادر زاد بود را در 18 مرداد در منتهای قساوت و سنگدلی حلقآویز کرد.
سرانجام محمد مقیسهای به پاس خونهایی که ریخت ـدر حالی که هیچ سابقه و سواد قضایی نداشت ـ به ریاست دادگاه انقلاب تهران رسید و بسیاری از زندانیان سیاسی را به مرگ یا احکام طولانی مدت محکوم کرد.
۲۳ فروردین ۱۳۹۰ (۱۳ آوریل ۲۰۱۱)، اتحادیه اروپا طی تصمیم ۳۲ مقام ایرانی از جمله محمد مقیسه را به دلیل نقشی که در نقض گسترده و شدید حقوق شهروندان ایرانی داشتهاند، از ورود به کشورهای این اتحادیه محروم کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر