تیغ سرکوب به شدت کند شده است! حکومت به دلیل بحران های داخلی و بحران عدم مشروعیت و ناکارآمدی، امکان توجیه عوامل سرکوب برای برخورد با مردم به ستوه آمده را ندارد. در چنین شرایطی می بایست از هر اعتراض و اعتصابی پشتیبانی کرد و آحاد جامعه به ویژه دانشجویان، دانش آموزان، کارگران، معلمان، پرستاران و سایر صفوف را به ایجاد تشکل و تداوم مبارزه دعوت نمود.
جنبش دانشجویی طی ۵ سال گذشته زیر ضربات شدید سرکوب به خاموشی گراییده بود اما بار دیگر کوی دانشگاه با اعتراضات خود، جرقه حرکتی نو را زد. با وجود لشکرکشی حزب نظامی-امنیتی حاکم، هسته های جنبش دموکراسی خواهی روز «۲۵بهمن» به حرکت در آمد.
کارگران بر مبارزات حق طلبانهء خود شتاب بخشیده و صدای اعتصابات کارگری رساتر شده است. مردم ستم دیدهء خوزستان و به ویژه دلاوران اهوازی، اعتراضات دموکراتیک خود را شدت بخشیده و فشار افکار عمومی بر حکومت به دلیل جفای تاریخی به مردم خوزستان افزون تر گردیده است. هم میهنان آزادی خواه، در برون مرز بار دیگر همبستگی خود را در پشتیبانی از مبارزات داخلی را تقویت نمودند و همه نیروهای آزادیخواه و عدالت طلب، آمادگی خود را برای اتحاد عملی حول مطالبات دموکراتیک با پشتیبانی از خواسته های مردم اهواز، کارگران اعتصابی، دانشجویان به پا خواسته، معلمان ستم دیده و زنان حق طلب و سایر طبقات اجتماعی را به نمایش گذاشته اند.
اینک هر روز بر تعداد و گسترهء اعتراضات و اعتصابات عمومی زیر ستم افزوده می شود و معلمین، روز« ۱۰ اسفند فراخوان عمومی» داده اند. خوشبختانه هروز طبقات گوناگون اجتماعی بیش از پیش در می یابند که تنها راه رهایی و رسیدن به مطالبات اساسی و رهایی از سرکوب، فقر، بیکاری، فساد عظیم و همه جانبهء حکومتی و اجتماعی، گسترش اعتراضات مدنی و دموکراتیک است.
در آستانه آغاز سال ۹۴، حکومت به دلیل ساخت غیردموکراتیک و ضد مردمی، از اداره کشور ناتوان و به لحاظ اقتصادی در بن بست کامل قرار دارد که حتی امکان پرداخت یارانهء مردم و حقوق کارکنان و مزد بگیران را ندارد و حذف غیر قانونی یارانه افراد به هر دلیل، موجبات اعتراض را تشدید خواهد کرد.
از سوی دیگر، ۸ مارس، «روز جهانی زن» است. روزیکه زنان ستم دیده ایرانی که از سوی حکومت و ایدئولوژی حاکم به عنوان جنس درجه دوم به حساب آمده و همواره مورد تبعیض مضاعف و سرکوب از جمله «اسیدپاشی» قرار می گیرند و ناگزیر به رعایت حجاب اجباری هستند، دست به اعتراض خواهند زد. بنابراین با پشتیبانی از خواسته های به حق زنان و با پشتیبانی از خواسته های کارگران و معلمان و با ابراز همدردی مجدد با مردم اهواز، بر اتحاد و مبارزات خود بیفزاییم. این راه نجات از زندگی نکبت بار است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر