زندانی سیاسی، صدیقه مرادی پس از گذشت بیش از ۴ سال از بازداشت و زندان خود همچنان بدون مرخصی است و از بیماری های ناشی از دوران زندان رنج می برد.
صدیقه مرادی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین پس از گذشت بیش از ۴ سال از دوران محکومیت خود همچنان بدون مرخصی است و از بیماری های ناشی از دوران زندان رنج می برد.
همسر این زندانی در ارتباط با وضعیت ایشان گفت:ايشان همان بیماری سابق را دارند. ایشان و خانم مهوش شهریاری را از زندان برای ام آر آی با دستبند و مراقب و شرایط بدی برده اند که این دستبند ایشان را اذیت کرده بود. چون با همان دستبند مدت طولانی در صف نشسته بودند تا نوبتشان بشود. با توجه به سن و سال ایشان این مسئله ایجاد مشکل برای ایشان کرد. ایشان متولد ۱۳۳۹ هستند.”
آقای خواص صفت همسر این زندانی سیاسی همچنین با ذکر این نکته که دختر ایشان در این سنین احتیاج به وجود مادر دارد، با ذکر واقعه ای مسئله را اینگونه تشریح کرد که: “دفعه قبل ما سفری رفتیم که ایشان از ان بی خبر بود. در همان سفر و در همان مسیر سیل آمد. من هم با دخترم بودم. ایشان تلفنی در اختیارشان نبود که تماسی بگیرند و با دخترشان صحبت کنند. تا ملاقات هفته بعد این تماس به تاخیر افتاد. همچنین ایشان مرخصی هم ندارند. دختر ایشان سیزده، چهارده ساله بود که مادرش به زندان افتاد و الان دختری هفده، هجده ساله شده اند. در شرایطی که این دختر به مادر احتیاج دارد، مادرش نبود. ایشان هیچ تلفنی از زندان و یا مرخصی نداشته اند. و به جز روز ملاقات امکان ارتباط دیگری وجود ندارد.”
همچنین همسر این زندانی سیاسی در ارتباط با ترتیب زمانهای ملاقات چنین گفت: “از سال ۹۰ که ایشان بازداشت شدند تماس تلفنی و یا مرخصی از زندان نداشته اند و هفته ای یکبار ملاقات دارند. با دخترشان هم دو هفته یک بار ملاقات دارند.”
خواص صفت با ذکر این نکته که همسر ایشان برای بار سوم دستگیر می شود اضافه کرد: “دفعه های پیشین مهره های کمر ایشان مشکل پیدا کرده بود. ما در آن زمان طبقه سوم، چهارم زندگی می کردیم و ایشان هنگام بالا رفتن از پله ها مشکل داشتند. حال آنها گذشت. ولی با آن سوابق دستگیری ایشان ناراحتی های معده خاص خودشان را دارند. در سن ۵۵ سالگی و شرایط بیماری به سر می برند.”
همسر این زندانی سیاسی در ادامه و در ارتباط با وضعیت عدم مرخصی این زندانی و تشریفات مربوط به مرخصی ایشان گفت: “برای مرخصی به عنوان یک حق برای زندانی نگاه نمی شود. بلکه باید فرمی را پر کنند و درخواست کنند و این برای زندانی مشکل است. ملاقات حضوری نیز به همین شکل است و درخواستی است و به عنوان یک حق نیست که برای زندانی قائل بشوند.”
خواص صفت در پایان خواست خود را بدین صورت مطرح کرد که “دختر ایشان بیش از همه به وجود مادر احتیاج دارد. حداقل با مرخصی های ایشان موافقت بشود. حتی بر اساس قوانین خود جمهوری اسلامی وقتی یک سوم حکم را متحمل شدند بتوانند آزاد بشوند. من نمی توانم به عنوان یک پدر رابطه ای که او با مادر دارد را داشته باشم.”
صدیقه مرادی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. وی به اتهام محاربه و ارتباط با گروههای معاند نظام از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسهای به ۱۰ سال حبس و تبعید به زندان گوهردشت محکوم شد و این حکم در دادگاه تجدیدنظر عینا به تایید رسید.، این زندانی که سابقه دوبار بازداشت در دهه ۶۰ را نیز داشته است پس از بازداشت به مدت ۷ ماه در بند ۲۰۹ زندانی بود و در آذرماه ۹۰ به بندعمومی انتقال یافت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر